Wat is integratie

Interpretatie en associatie der kunsten worden soms op hardnekkige wijze door elkaar genoemd ten opzichte van integratie.

Onder interpretatie verstaat men het vertolken, weergeven van kunst op eigen persoonlijke wijze afhankelijk van smaak, kennis en inzicht.
Een uitvoerend musicus en een dirigent bijvoorbeeld interpreteren een compositie ieder op eigen persoonlijke wijze.

Als een componist zich door schilderkunst laat beïnvloeden en gaat componeren associeert hij van de ene kunst in de andere.
Dat deden onder andere de componist Moussorgsky met zijn Tableaux d’une Exposition, de Engelse schilder Alexander Wallace Rimington (1895) met zijn kleuren-orgel en later de componist Scriabin.
Associatie der kunsten kan bij honderd personen even zoveel verschillende uitkomsten geven, in tegenstelling tot Hémon’s integratie der kunsten.

Kleuren kunnen uitsluitend het timbre van de muziek beïnvloeden.
De lijnen en vlakken van Hémon-schilderijen suggereren diepte en beweging alsof ze naar voren en naar achteren springen. Ze draaien en bewegen in alle richtingen.

Haar schilderijen zijn abstract en niet geïnspireerd door bestaande vormen. Zij komen voort uit emoties, gevoelens, gedachten en ideeën.
Sedje Hémon maakt haar innerlijke wereld zichtbaar door te schilderen zoals een componist dit doet met behulp van de partituur.

Het woord compositie is een term die zowel in beeldende kunst als in muziek gebruikt wordt. De aanwezige muziekcompositie wordt zichtbaar gemaakt in verhoudingen van tonen, notenwaarden en harmonieën op het transparante muziekraster dat over het schilderij wordt gelegd.
Daarop kan men het skelet van de muzieknoten – het notenbeeld – lezen
terwijl het schilderij herkenbaar blijft.
De visuele vorm heeft dan een hoorbaar equivalent en vice versa. Alle gegevens voor de partituur zijn aanwezig, behalve instrumentatie, dynamiek en tempo.
Deze worden later door Sedje Hémon gekozen, geïnspireerd door het schilderij.

Lezen, spelen en horen van Hémon-schilderijen staan gelijk met lezen,
spelen en horen van de partituur; dit kan synchroon gebeuren en de
tijdsduur van de compositie is dan ook hetzelfde.

Basisgegevens van twee kunsten zijn aanwezig, waarop iedere kunst naar eigen geaardheid voortbouwt.